TY - JOUR ID - 97386 TI - تحلیل نشانه ـ ‌معناشناسی گفتمانی ساختار روایی داستان عامیانة «شاه‌بِزِن» JO - دو فصلنامه روایت شناسی JA - JLC LA - fa SN - 2588-6495 AU - کریمی فیروزجایی, علی AU - حشمتی, علی AD - دانشیار گروه زبانشناسی/ دانشگاه پیام نور، ایران AD - کارشناس ارشد آموزش زبان فارسی/ دانشگاه پیام نور Y1 - 2019 PY - 2019 VL - 3 IS - 6 SP - 260 EP - 241 KW - واژه‌های کلیدی: نشانه­ ـ معناشناسی KW - گفتمان KW - روایت عامیانه KW - شاه­بزن DO - N2 - از دیدگاه نشانه ـ ‌­معناشناسی گفتمانی، تولیدات زبانی تابع فرایندی پیچیده هستند که عوامل نشانه­ ـ معنایی بسیاری در آن دخیل‌اند. در این رویکرد، برخلاف روش­های مطالعة ساخت‌گرایی که تولیدات زبانی را ابژه­هایی بیرونی می‌دانستند، آنچه اهمیت دارد، نوعی حضور گفتمانی است که پویا بودن آن همواره جهت‌گیری گفتمانی، بسط روابط و تعامل بین نیروهای هم­گرا و واگرا را درپی دارد. این پژوهش «تشخیص» را که دادن مؤلفۀ انسانی به غیرانسان است، به‌عنوان فرایند گفتمانی مطالعه می­کند و ضمن تحلیل روایت عامیانة «شاه­بِزِن» و شناسایی فرایندهای معناساز آن، ساختار روایی و عوامل دخیل در ایجاد فرایند تشخیص را مورد بررسی قرار می­دهد. در این داستان علاوه‌بر گفته­پردازی کنشگر غیرانسانی، شوِش­هایی همانند حس مهربانی شاه­بزن به بچه­هایش، تصمیم به ساختن خانه­ای محکم و ایمن، حس همدردی نجار و سُلو به شاه­بزن و حس انتقام شاه­بزن از گرگ مشاهده می­شود که در قالب فرایند تشخیص، احساس و امیال انسانی را برای غیرانسان به‌کار برده است. یافته­های تحقیق نشان می­دهد فرایند تشخیص با تأثیر بر چرخۀ معنا، دوسویۀ بیشینه­ای و کمینه­ای به‌وجود می‌آورد و در ایجاد این فرایند عناصری همانند کارکرد رخدادی، تنشی، نظام فشاره­ای و گستره­ای، و گسست از عوامل مهم هستند.     UR - https://www.narratologyjournal.ir/article_97386.html L1 - https://www.narratologyjournal.ir/article_97386_0fb68bddb11ab5bf93f55d46bff3adf9.pdf ER -