تحلیل گفتمان نظام معنایی هنر فضا با رویکرد نشانه معناشناسی پدیداری

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 پژوهش هنر، موسسه آموزش عالی کمال الملک، نوشهر، ایران

2 مدرس دانشگاه مازندران

10.22034/jlc.2022.368249.1520

چکیده

هنر فضا یکی از ژانرهای مدرن هنری می‌باشد که ایده‌ها و تصورات ذهنی الهام‌بخش بشر از مکاشفه نقصان معنای جهان هستی را عینیت می‌بخشد. هنرمندان نجوم اغلب از هنر نقاشی، گرافیک و عکاسی بهره برده تا معنای متعین در جهان بودگی انسان درون کیهان را به مرزهای فراتر از دانش بشری سوق دهند. آنچه مبرهن است هنر فضا روایت دیداری از رخدادهای نجومی را با زبانی فرا واقع‌گرایانه متجلی می‌نماید. رویکرد نشانه‌معناشناسی گفتمانی با اندیشه پدیدارشناختی و دیدگاه هستی‌مدارانه نقش موثری در تحلیل نظام معنایی رخدادی درون گفتمان هنری فضا ایفا می‌کند. مسئله اصلی این پژوهش بررسی کارکرد نظام ارتباطی جاذبه و دافعه میان عناصر کیهانی مبتنی بر گفتمان شوشی و بوشی بوده است و فرایند استعلایی جهش ابژه‌ها به سوی شبه‌سوژه‌های پدیداری را در چرخه معنایی هستی و نیستی پدیده‌های اجرام آسمانی مورد واکاوی قرار داده است. هدف از انجام این پژوهش مطالعه نقش گفتمان هنری نجوم در کشف ماهیت رخدادگی و تاثیر استحاله وجودی اجرام در بازآفرینی هستی حضور کیهان می‌باشد. پیکره مطالعاتی در این پژوهش به صورت هدفمند از میان آثار هنرمندان دیداری و تصویربرداری نجوم با محوریت تنش و دگردیسی می‌باشد. در این پژوهش اجرام کیهانی به مثابه ابژه درون زمان چرخشی در یک روند استعلایی نقش سوژگانی یافته و بر اثر تصادف و طغیان ماهیت و هویت خویش را بازتعریف می‌نمایند. در نتیجه‌گیری نیز می‌توان به نقش تجربه‌های زیسته حضور سوژه های شوشی و بوشی اشاره نمود که درون گفتمان نظام معنایی نجوم شکل می‌گیرند.

کلیدواژه‌ها

موضوعات



مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده
انتشار آنلاین از تاریخ 12 دی 1402
  • تاریخ دریافت: 12 آبان 1401
  • تاریخ بازنگری: 07 آذر 1401
  • تاریخ پذیرش: 12 آذر 1401