کارشناسی‌ارشد، ادبیات کودک و نوجوان، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران.
10.22034/jlc.2024.415987.1592
چکیده
روان‌روایت‌شناسی رویکردی شناختی است که ارتباط پردازش‌های روان‌شناختیِ خواننده با فُرم روایت را مورد مطالعه قرار می‌دهد. این مقاله بر آن است که در داستان‌های کودک و نوجوان، به چگونگی تأثیر عناصر روایی بر بازنمایی کشته‌خواری پاسخ دهد. از آنجا که پیرنگ بسیاری از داستان‌های کودک مبتنی بر رابطه‌ی آکل و مأکول است، این موضوع برای پژوهش انتخاب شده است. در این داستان‌ها حیوان یا انسانی که در جایگاه شخصیت اصلی داستان است توسط مهاجمی کشته و سپس خورده می‌شود. جامعه‌ی آماری مورد مطالعه، داستان‌های مبتنی بر بن‌مایه‌ی کشته‌خواری است. پژوهش حاضر با روش تحلیل محتوای کیفی- قیاسی و با رویکرد روایت‌شناسی شناختی در گسترۀ سنی «الف»، «ب» و «ج» انجام شده است. نتیجه‌ی پژوهش نشان می‌دهد که مؤلفه‌های روایی (مانند تکرار، برجسته‌سازی، فاصله‌ی راوی تا شخصیت‌ها، هم‌مقولگی مهاجم و قربانی، بازگشت‌پذیری مرگ، شکاف‌های تعلیقی در توصیف) در مفهوم‌سازیِ «کشته‌خواری» ایفای نقش می‌کنند. فقدان مطالعات مرگ‌پژوهی به‌طور اعم و پژوهش درخصوص رابطۀ آکل و مأکول به‌طور اخص ضرورت این پژوهش را در ادبیات کودک ایجاب می‌نماید.
زنجانبر, امیرحسین. (1402). بازنمایی «کُشته‌خواری» در داستان‌های کودک و نوجوان: با رویکرد روان‌روایت‌شناسی. دو فصلنامه روایت شناسی, (), -. doi: 10.22034/jlc.2024.415987.1592
MLA
امیرحسین زنجانبر. "بازنمایی «کُشته‌خواری» در داستان‌های کودک و نوجوان: با رویکرد روان‌روایت‌شناسی". دو فصلنامه روایت شناسی, , , 1402, -. doi: 10.22034/jlc.2024.415987.1592
HARVARD
زنجانبر, امیرحسین. (1402). 'بازنمایی «کُشته‌خواری» در داستان‌های کودک و نوجوان: با رویکرد روان‌روایت‌شناسی', دو فصلنامه روایت شناسی, (), pp. -. doi: 10.22034/jlc.2024.415987.1592
VANCOUVER
زنجانبر, امیرحسین. بازنمایی «کُشته‌خواری» در داستان‌های کودک و نوجوان: با رویکرد روان‌روایت‌شناسی. دو فصلنامه روایت شناسی, 1402; (): -. doi: 10.22034/jlc.2024.415987.1592
)