- آذر، محمد حکمی و همکاران (۱۳۹۶). «روایت، ابزار تعلیم در گلستان». پژوهشنامۀ ادبیات تعلیمی. س 9. ش ۳۴. صص ۱-۲۹.
- آسابرگر، آرتور (۱۳۷۹). روش‌های تحلیل رسانه‌ها. ترجمۀ پرویز اجلالی. تهران: دفتر مطالعات و توسعۀ رسانه‌ها.
- احمدی، بابک (۱۳۸۲). ساختار و تأویل متن. تهران: مرکز.
- اخوت، احمد (1371). دستور زبان داستان. اصفهان: فردا.
- اسداللهی، خدابخش و فرناز شاهمحمدی (۱۳۹۶). «بررسی چند حکایت از گلستان بر اساس نظریۀ زمانی ژنت». علوم انسانی. س ۷. صص ۹-۳۸.
- اسکولز، رابرت (۱۳۸۳). درآمدی بر ساختارگرایی در ادبیات. ترجمۀ فرزانه طاهری. تهران: آگاه.
- ایگلتون، تری (۱۳۸۰). پیشدرآمدی بر نظریۀ ادبی. ترجمۀ عباس مخبر. تهران: مرکز.
- بالایی، کریستف و میشل کوییپرس (۱۳۶۶). سرچشمه‌های داستان کوتاه فارسی. ترجمۀ احمد کریمی حکاک. تهران: پاپیروس.
- پراپ، ولادیمیر (۱۳۸۶). ریختشناسی قصههای پریان. ترجمۀ فریدون بدره‌ای. تهران: توس.
- چندلر، دانیل (۱۳۸۶). مبانی نشانه‌شناسی. ترجمۀ مهدی پارسا. تهران: سورۀ مهر.
- حری، ابوالفضل (۱۳۹۲). جستارهایی در باب نظریۀ روایت و روایتشناسی. تهران: خانۀ کتاب.
- دو سوسور، فردینان (۱۳۷۸). دورۀ زبانشناسی عمومی. ترجمۀ کورش صفوی. تهران: هرمس.
- سعدی، شیخ مصلحالدین (۱۳۶۹). گلستان. تصحیح غلامحسین یوسفی. تهران: خوارزمی.
- سلدن، رامان و پیتر ویدوسون (۱۳۸۴). راهنمای نظریۀ ادبی معاصر. ترجمۀ عباس مخبر. تهران: طرح نو.
- شعیری، حمیدرضا (۱۳۸۱). مبانی معناشناسی نوین. تهران: سمت
- ـــــــــــــــــــ (۱۳۹۵). نشانه ـ معناشناسی ادبیات: نظریه و روش تحلیل گفتمان ادبی. تهران: دانشگاه تربیت مدرس.
- ــــــــــــــــ (۱۳۸۸). «مبانی نظری تحلیل گفتمان، رویکرد نشانه ـ معناشناختی». پژوهشنامۀ فرهنگستان هنر. ش 12 . صص ۵۴ ـ۷۲.
- عباسی، علی (۱۳۹۵). نشانه ـ معناشناسی روش مکتب پاریس؛ جایگزینی نظریۀ مدلیته‌ها بر نظریۀ کنشگران: نظریه و عمل. تهران: دانشگاه شهید بهشتی.
- عرب یوسفآبادی، فائزه (۱۳۹۴). «بررسی تقابل زمان روایی و زمان متن در حکایتهای گلستان سعدی». متنپژوهی. د ۱۹. ش ۶۶. صص ۶۵-۹۰.
- قنبری، یوسف و فرحناز حسینیپناه (۱۳۹۵). «نقد زیباشناسانۀ ساختار حکایات بوستان با تکیه بر نظریههای تودوروف و پراپ». زیباییشناسی ادبی. س 13. ش ۲۹. صص ۱۲۵ ـ ۱۴۱.
- لیسی، نیک (۱۳۸۳). «کارکردهای روایی ولادیمیر پروپ». هنر. ترجمۀ علی عامری مهابادی. ش ۶۱. صص۱۵۷-۱۶۸.
- مارتین، والاس (1386). نظریههای روایت. ترجمۀ محمد شهبا. تهران: هرمس.
- نادریپور، منصور و محمدرضا نجاریان (۱۳96). «تحلیل حکایت مشتزن گلستان سعدی بر اساس نظریۀ ریختشناسی ولادیمیر پراپ». پژوهشهای نقد ادبی و سبکشناسی. ش ۲ (پیاپی۲۸). صص ۱۴۱-۱۶۳.
- وحدانیفر، امید و همکاران (۱۳۹۵). «بررسی سرعت روایت در حکایتهای گلستان بر اساس نظریۀ ژنت». فنون ادبی. س ۸. ش ۴ (پیاپی ۱۷). صص ۳۳-۵۰.
- ـــــــــــــــــــــــــــ (۱۳۹۶). «تحلیل حکایتهای گلستان و بوستان بر اساس نظریۀ تودوروف». متنشناسی ادب فارسی. دورۀ جدید. ش ۳ (پیاپی ۳۵). صص ۶۳-۸۰.
- Bremond, C. (1964)." Le message narratife". Communications. No. 4. pp. 32.
- Deleuze G. & F. Guattari (1991). Qu'est-ce que la philosophie?. Paris: Minuit.
- Dundes, A. (1962). "From Etic to Emic Units in the Structural Study of Folktales". Journal of American Folklore. No. 75. pp. 95-105.
- Fischer, J. L. (1963). "The Sociocopsychological analysis of Folktales". Current Antropology. No. 4. pp. 235-295
- Greimas, A. J. (1966a). "Elementi per una teoria dell`interpretzione del racconto mitico". Rassegna Ittaliana Di Sociologia. No. 7. pp. 389-438.
ـــــــــــــــ (1966b). Sémantique structural. Paris: Larousse.
ـــــــــــــ (1972). Essais de sémiotique poétique. Paris: Larosse.
- Sebag, L. (1963). "La Geste de Kasewat". L'Homme. No. 2 . pp. 22-76.
- Levi Strauss, C. (1955). "Structural Study of Myth". Journal of American Folklore. No .68. pp.428-444.
ـــــــــــــــــــــ (1964). Mythologiques: Le Cru et Le Cuit.Paris: Plon.
- Moretti, F. (2000). "Conjectures on world literature". New Left Review. No. 1. pp. 54-68.
- Propp, V. (1966). Morfologia della fiaba. tr. Gian Luigi Bravo. Torino: Einaudi editore.
ــــــــــــــــــــ (1973). Morphologie du contre. tr. M. Derrida. Paris: Seull.
- Taylor, A. (1964). "The Biographical Pattern in Traditional Narrative". Journal of the Folklore Institute. No. 1. Pp.114-129.
- Waugh, B. (1966). "Structural Analysis in Literature and Folklore". Western Folklore. No. 25. pp. 1531-64.
)
