تغییرات به وجود آمده در محیط زیست در دهه های اخیر منجر به ظهور دوره جدید محیطی به عنوان آنتروپوسین شده است که انسان ها برای ادامه بقاء به صورت فعال باید در مورد روابط خود با محیط و بقیه موجودات غیر-انسانی بازاندیشی کنند. در این بین، ادبیات می تواند نقش بسیار مهمی در نجات دادن محیط زیست ایفا کند، زیرا که ادبیات این اجازه را به مطالعات زیست محیطی می دهد تا بتوانند با زندگی روزمره مردم ارتباط موثرتری برقرار کنند و عین حال در ایجاد یک نوع رابطه پویا بین انسان و محیط آگاه سازی نماید. هدف از پژوهش حاضر بررسی رمان "دریای تریاک" با رویکرد پسا استعمار-بوم گرایی بر اساس "عاملیت"، "توسعه" و " جابه جایی" است. یافته های پژوهش از یک سو به اهمیت تریاک در رشد اقتصاد امپراتوری بریتانیا و از سوی دیگر نقش آن در تغییر زندگی مردمان بومی را اشاره دارد (عاملیت). در این فرآیند، زمین های مردم بومی به انحصار اهداف کارخانه های تریاک در آمده و باعث از بین رفتن منابع غذایی، درآمدزایی و خانه و کاشانه بومیان شده است (توسعه). شرایط سخت زندگی ،مردم بومی را به منظور یافتن مناطق و منابع جدید برای ادامه زندگی مجبور به ترک خانه های خود می کند (جا به جایی). در مقاله حاضر، سه موضوع عاملیت، توسعه و جا به جایی که از مهمترین مفاهیم رویکرد پسا استعماری بوم گرایی هستند، در رمان آمیتاو گاش بررسی و مورد تحلیل قرار گرفته است.
)
