امیرخانی، ر. (1396). رهش. تهران: نشر افق.##بهزادفر، م. (1386). هویت شهر: نگاهی به هویت شهر تهران: نشر شهر.##حبیبی، س.م. (1389). قصۀ شهر؛ تهران، نماد شهر نوپرداز ایرانی. تهران: انتشارات دانشگاه تهران.##سیدقاسم، ل.، و نوح‌پیشه، ح. (1395). جغرافیای ادبی و شاخه‌های آن: معرفی مطالعات نوین بینارشته‌ای. نقد ادبی، 33، 77ـ 108.##نامورمطلق، ب. (گردآوری) (1392). مجموعه مقالات سمینار بازنمایی فضاهای شهری در هنر و ادبیات. تهران: نشر شهر.##Amirkhani, R. (2006). Rahesh. Tehran: Ofogh Publication.##Behzadfar, M. (1996). Identity of City. Tehran: Shahr Publication.##Bachelard Gaston (2001). La poétique de l’espace [1957]. Paris: PUF.##Bakhtine Mikhaïl. (1978). Formes et temps du chronotope dans le roman. Recueilli dans le volume Esthétique et théorie du roman: Gallimard.##Behzadfar, M. (1996). Identity of City. Tehran: Shahr Publication.##Habibi, S.M. (1999). History of City. Tehran: Publication of University of Tehran.##Namvar Motlagh, B. (2012). Representation of urban spaces in art and literature. Tehran: shahr Publication.##Seyed Ghasem, H., & Noohpisheh. H (2005). Literary Geography and its branches: Introduction to interdisciplinary studies. Literary critic, 33, 77-108.##Westphal, B. (2000), Pour une approche géocritique des textes. La Géocritique mode d’emploi. Limoges, PULIM, coll. « Espaces Humaines ».##Westphal, B. (2007). La Géocritique. Réel, espace, fiction. Paris: Minuit.##Westphal, B. (2011). Le monde plausible. Espace, Lieu, Carte. Paris: Minuit.##Westphal, B. (2019). Notes géocritiques sur la ville créative, Épistémocritique. Automne : numéro spécial Géocritique.##
)
