تطبیق ویژگیهای گروتسکی شخصیت و فضای داستان در نمونه‌های‌ سینمایی انیمیشن و ادبیات داستانی ایران

مفهوم و محتوای گروتسک شیوه‌ای برای بیان عجایب و شگفتی‌هاست، بطور کلی هرچیزی که دارای سه خصلت عجیب، نفرت انگیز و در عین حال خنده‌آور باشد. در این راستا، هدف اصلی پژوهش پیش رو بررسی قابلیت‌های تطبیقی ادبیات داستانی کهن ایران در ارائة شخصیت و فضای گروتسک و نمونه‌های منتخب فیلم سینمایی انیمیشن بر اساس نظریه فیلیپ تامپسن1 است. پرسش اصلی این است که قابلیت‌های تطبیقی ادبیات داستانی کهن ایران در ارائة شخصیت و فضای گروتسک با نمونه‌های منتخب فیلم سینمایی انیمیشن از دیدگاه فیلیپ تامسن در چیست؟ پژوهش حاضر باروش کیفی و با رویکرد توصیفی- تفسیری با گردآوری داده‌های کتابخانه‎ای شخصیت و فضای گروتسک در آثار ادبی کوش نامه، اسکندرنامه و انیمیشن‌های شهر اشباح و ملاقات در بلویل را بررسی می‌کند. یافته‌ها و نتایج نشان می‌دهند شخصیت‌پردازی گروتسک ویژه‌ای که برای کوش پیل دندان انجام شده، در واقع شخصیتی خیالی ـ فانتزی است. این اثر را می‌توان به دلیل دارا بودن خصوصیات مشمئز کننده، ترسناک و نابهنجار و درعین حال مضحک با انیمیشن شهر اشباح هم طراز دانست. همچنین شخصیت‌هایی مانند اسب چهرگان و پیل دندان نوعی از ترکیب شخصیت انسانی با حیوانات را دارا هستند که در بیشتر شخصیت پردازی‌های شهر اشباح دیده می‌شود. در اسکندرنامه نیز شخصیت پردازی گروتسک با خصوصیاتی مانند مسخ شدگی، مضحک، هراس انگیز و مشمئزکننده هم راستا با انیمیشن ملاقات در بلویل می‌باشد. بنابراین عناصر گروتسک در ادبیات داستانی کهن ایران می‌تواند منابع سرشاری از ایده را برای آثار فیلم و انیمیشن مبنا در اختیار قرار دهد.